RedFishFactory.com location for showrooms, fotoshoots, co-working, exhibitions

Title

RED FISH FACTORY

Description

Excerpted from the website description:

Red Fish Factory (Red Fish bvba), the atelier of Antwerp based Christoph Broich, fashion designer and artist, who studied at the royal academie Antwerpen, also a holiday house in Zeeland, vacantiehuis, ferienhaus, design and art RED FISH FACTORY new in 2007, first project already started: the 'A house', a 70ies a-frame vacation house at the beach of Zeeland, furnished by Antwerp based fashion designer Chrsitoph Broich.

Languages

English

Additional Information

Related Domains

External Links



Red Fish Factory is de naam van het industriële gebouw van ontwerpers- en kunstenaars team Christoph Broich en Thomas Engels. Deze toenmalige textielfabriek bevindt zich in de opkomende buurt rond de Kerkstraat vlakbij het fameuze loftencomplex 'Martougin' (meer dan 40 loftappartementen). In het midden van de site werd het dak van een magazijn verwijderd en een centrale patio gecreëerd die door drie aanpalende units omgeven is. De patio is een mooie binnentuin die gebruikt kan worden voor (rook-)pauzes, meetings en recepties of ook om de fietsen veilig te stallen en om gemakkelijk te laden en te lossen. Het station Antwerpen Centraal ligt op 10 min wandelafstand, met de auto is het 5 min rijden naar de Antwerpse ring, er zijn verschillende tram- en bushaltes in onmidellijke omgeving. Centrale sfeervolle binnentuin voor alle commerciële units

Ideaal voor laden en lossen, pauzes, besprekingen en recepties tijdens de zomermaanden

De subtiele combinatie van authentieke materialen en nieuwe moderne oplossingen zorgt voor een bijzonder unieke en hedendaagse sfeer in alle ruimtes.

De schuifdeuren leiden direct naar de tuin. Als je ze allemaal openzet, krijg je het heerlijke gevoel dat je in de tuin werkt.

202m² polyvalente ruimte Op het gelijkvloers

Space for exhibitions, photostudio, performences

208m² loftruimte (uitbreidbaar tot 283m²) + 40m² terras Op het eerste verdiep van de Red Fish Factory

Representatieve showroom met ingerichte keuken, terras, open haard,... Met of zonder meubelen For short periods only

De glazen schuifdeuren kunnen op een breedte van 6 meters open gezet worden, zo krijg je binnen een buitengevoel..

ART-À-PORTER

OUDE INDUSTRIËLE GEBOUWEN STAAN BEKEND OM HUN IMMENSE RUIMTES, HUN EVENWICHTIGE VOLUMES EN PERFECTE VERHOUDINGEN. CHRISTOPH BROICH VOND EEN HEEL BIJZONDER EXEMPLAAR IN HARTJE ANTWERPEN. HET WERD DE DROOMLOCATIE VOOR ZIJN GALERIE ‘RED FISH FACTORY’: HIER PLANT HIJ TENTOONSTELLINGEN, EVENTS EN ANDERE HAPPENINGS DIE MODE, KUNST EN DESIGN VERENIGEN.


In de mode net iets verder gaan dan anderen. Het kledingstuk opvatten als een kunstwerk. Deze constante, obsessieve denkpistes begeleiden Christoph Broich dagelijks in zijn bezigheden. Hij beëindigt zijn studies aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen in 1994 en lanceert meteen zijn eigen prêt-à-porter lijn voor vrouwen. De mannenlijn volgt op de voet. Collecties in de klassieke zin van het woord zijn het niet. Elk kledingstuk is uniek of uitgebracht in een beperkte hoeveelheid, bestemd voor fans van collector’s items. De stukken zijn uiterst draagbaar, maar je zou ze net zo goed aan de muur kunnen hangen, als waren het kunstwerken. Vormelijk springt geen enkele buitensporigheid in het oog. Een T-shirt ziet eruit als een T-shirt, een pak lijkt op een pak. De originaliteit van het concept ligt zowel in de eerste indruk als in de voorstelling van de kleren. Sommige stukken zijn dichtgespeld: je moet ze eerst openmaken langs de naden. Andere zijn plat op een rechthoekig stuk stof aangebracht. Christoph hecht ze vast met klassieke spelden of met veiligheidsspelden en bedrukt ze volgens specifieke technieken met gestileerde plantenmotieven, met flarden uit e-mails van vrienden of met cijfers. Naargelang het humeur van de ontwerper fixeert de inkt zich met grote precisie op het kledingstuk, om vervolgens over te vloeien op de onderliggende lap stof – ofwel zijn de inktsporen vaag, uitgelopen en verwaterd. Wanneer het werk klaar is, krijgt het een plaats aan de muur. Soms zal de zin je bekruipen om het stuk te dragen. In dat geval heb je het maar los te spelden en het kunstwerk wordt een avond of een dag lang een kledingstuk. Zijn eigenaar maakt dan wezenlijk deel uit van het werk: hij ondervindt de kunst aan den lijve, hij is kunst. Plissé is een andere van Christophs troeven. Hij past de techniek bijvoorbeeld toe op een rood Tshirt. Alle verticale plooien zijn even breed. Vervolgens wordt het stuk opnieuw bedrukt, zodat alleen de zichtbare oppervlakken met zwarte inkt doordrenkt raken. Wanneer het T-shirt opengevouwen wordt, zie je een rood-zwart gestreept T-shirt. Het ambachtelijke werk van het plooien en drukken maken elk stuk uniek. Kunstenaars en uitzonderlijke persoonlijkheden verdringen zich in de boetiek van Christoph Broich in Antwerpen en worden prompt vaste klant. Soms gaat de verstandhouding nog een stap verder. Wim Somers (van Theo, het exclusieve, bijzondere brillenmerk) daagt Broich uit een lijn zonnebrillen te tekenen. Het resultaat verzoent extravagantie met goede smaak en is ronduit adembenemend. De grafische elementen botsen spectaculair, de kleuren verdringen zich, de motieven wekken verbazing. Christoph herinterpreteert de cirkel, de ellips, de rechthoek. Hij geeft zijn persoonlijke kijk op sombere, klassieke kleuren. Soms waagt hij zich aan een gekruide toets, zoals een fluo fuchsia of een elektrisch groen. De vederlichte, titanium of plastic monturen zijn manueel en onberispelijk afgewerkt. Alle vertrouwde kenmerken van Christophs stijl, zoals het plooitjeseffect of de zichtbare naden, zijn aanwezig. Heel belangrijk ook is de veiligheidsspeld, het ultieme uithangbord van de ontwerper: aan elke zonnebril hangt er eentje vast. De brillen zijn ontworpen om tegen het zonlicht te beschermen, maar dat ze in het oog springen en je persoonlijkheid onderstrepen, is aardig meegenomen. Elke bril wordt gepresenteerd met een das, die de drager naar wens om de hals kan knopen.

Halverwege de jaren 90 ontdekt Christoph Broich op een boogscheut van het Antwerpse Centraal Station een gigantisch gebouw, een oude textielfabriek. Deze buurt bruiste vroeger van het leven dat diverse fabrieken en werkplaatsen met zich meebrachten. Geleidelijk aan deemsterde het geluid van de machines weg; meer ‘moderne’ activiteiten kwamen ervoor in de plaats. Het gebouw dat Christoph aankoopt, heeft achtereenvolgens onderdak verleend aan een school voor dans en gevechtssporten en een tweedehandszaak. De oppervlakte (meer dan 1000 m²) leek misschien op het eerste gezicht wat buiten proportie – Broich was op zoek naar zowat 300 m² –, maar de schoonheid en de eigenheid van de site was voor hem onweerstaanbaar. De karaktervolle ruimtes, de eindeloze perspectieven, het schaduw- en lichtspel, de bakstenen muren, verweerd door de tijd: dat alles samen haalde hem definitief over de lijn. Hij moest extra venstergaten laten boren en muren slopen; de ruimte moest aangepast worden aan haar nieuwe functie. Maar het was allemaal de moeite waard. Eindelijk kon Christoph zijn droom volledig waar maken, en herenigt hij onder een dak zijn privévertrekken, werkplaats, magazijn en kunstgalerie. Een galerie die groot en flexibel genoeg is om tentoonstellingen en alle mogelijke performances te ontvangen, uit de domeinen van kunst, design en mode. Zonder het minste vooroordeel staat de eigenaar open voor alle projecten die hem boeien en die hem zin geven om mee te doen. Een eerste grote tentoonstelling, ‘Double Take’, komt in 2007 uit New York overgevlogen. De schilder Jimi Dams zal er zijn werk voorstellen. Terzelfder tijd zullen twintig fotografen hun persoonlijke visie op de schilder vertalen in beeldmateriaal.

De gevel van het gebouw is eerder discreet. Wanneer je de deur openduwt, kom je in een duistere gang. Pas aan het einde van de passage word je verblind door het licht. Rond een prachtig verlichte patio met zicht op een stukje hemel en bezaaid met planten schikken zich de verschillende ruimtes die momenteel nog privé- en werksfeer door elkaar haspelen. Later, wanneer de benedenverdieping een publieke ruimte wordt, zullen de leefruimtes naar de verdieping verhuizen. Ondanks de werkzaamheden, onder leiding van architect Joachim Walgrave, laat de toekomstige sfeer – logisch en samenhangend – van het pand zich al raden. In de mode zoekt Christoph Broich steeds nieuwe invalswegen. Dat doet hij ook bij het inrichten van zijn woning. De muren, doordrongen van een rijk verleden, dragen ook de tekens van zijn ontwerpershand. Zijn kledingdoeken vrolijken de ruwe oppervlakken van de bakstenen muren op. In de slaapkamer herinnert de bedrukte bedovertrek aan het concept van de geplisseerde T-shirts. De zuiverheid van de witte tegels van de badkamer wordt onverwacht onderbroken door een motief dat gedrukt is met de typische technieken van Christoph. De eetkamer, die wel eens dienstdoet als vergaderzaal, baadt in een ascetische sfeer. Het bijeengesprokkelde meubilair is een soort eerbetoon aan de wereld van de couture zoals hij niet meer bestaat. De grote, met witte was gepolijste tafel komt uit een oude weverij. De eenvoudige krukjes rond de tafel heeft Christoph opgedoken bij een hemdenfabrikant: ze deden vroeger dienst als bijzettafeltjes voor de naaisters. Wanneer je door de prachtige ruimtes wandelt, met elk hun eigen geschiedenis, merk je een bijzondere fauteuil op, gemaakt door een grote, Franse meubelfabrikant. Eens te meer is het concept van Christoph er vakkundig in verwerkt. Op de zitting is een witte vlek uitgespaard in de vorm van een hemd en op de rugleuning ontwaar je de afdruk van een broek. Vroeg of laat zullen de twee kledingstukken naar hun plaats terugkeren en de witte vlekken bedekken. Het is een meubel om uit te rusten, te mijmeren, zich aan te kleden: zijn gebruik en betekenis zijn velerlei.

Barbara Witkowska[[Category:]]



Retrieved from "http://aboutus.com/index.php?title=RedFishFactory.com&oldid=32335840"